مقاله ها

گروه های مقاله

1398/03/03

روماتولوژیست کیست؟

 روماتولوژیست یا فوق تخصص روماتولوژی ، پزشکی است که پس از گذراندن دوره پزشکی عمومی(حدود 7 سال ) و دوره تخصص بیماریهای داخلی (4 سال) در رشته فوق تخصصی روماتولوژی (2 سال) آموزش دیده  و در  زمینه تشخیص ودرمان این بیماری ها مهارت لازم را کسب می نماید.

 
روماتولوژیست در زمینه های زیر فعالیت می کند :
بیماری های مفصلی
بیماری های دیسک ستون مهره ها
مشکلات خارج مفصلی
بیماری های استخوان
بیماری های ستون فقرات (التهابی و غیر التهابی)
بیماری های بافت همبند و عضله
دامنه علم روماتولوژی بسیار وسیع است. شیوع این بیماری ها در مطالعات جهانی حدود 40-30 درصد می باشد. در ایران شیوع این بیماری در جامعه شهری 9/41 درصد و در جامعه روستایی 66 درصد برآورد شده است
اصطلاح روماتیسم ،به یک بیماری خاص و مشخص مربوط نمی شود، بلکه یک اصطلاح رایج برای انواع بیماریهایی است که باعث درد ، تورم،  خشکی و محدودیت حرکت در مفاصل ، استخوان ها ، تاندون ها ، رباط ها و عضلات میشوند.
 
 
 
روماتولوژیست ها عمدتا با اختلالات سیستم ایمنی بدن سیستم عضلانی اسکلتی، بافت نرم، بیماری های خود ایمنی، واسکولیت ها و اختلالات بافت همبندی شناخته می شوند.
 
 

چه زمانی باید به متخصص روماتولوژیست مراجعه کرد؟

اکثر مواقع دردهای عضلانی و یا آسیب  های وارده به عضلات جدی نیستند. اما اگر مفاصل شما صدمه ببینند و به خصوص اگر علائم التهاب (قرمزی، تورم، درد، سفتی و از دست دادن عملکرد مفصلی) پس از یک یا دو روز از بین نرود، احتمالا لازم است که به یک پزشک متخصص روماتولوژیست مراجعه کنید.
از طرف دیگر، اگر در میان اعضای خانواده شما سابقه اختلالات خودایمنی و بیماری های روماتیسمی وجود دارد (حتی اگر آنها از اعضای درجه یک خانواده شما نیستند) در طول سال دوبار به روماتولوژیست مراجعه کنید.
همچنین اگر پزشک به شما داروی بخصوصی تجویز کرد که برای مدتی درد شما را ساکت کرد ولی با اتمام آن علائم بیماری دوباره عود کرد، حتما لازم است به یک روماتولوژیست مراجعه کنید.
مشکل این است که اگر فاصله زمانی مراجعه به پزشک عمومی و مصرف داروهای تجویزی این پزشک با زمان اولین قرار ملاقات شما با روماتولوژیست طولانی باشد،  تشخیص دقیق تر بیماری شما دشوارتر خواهد شد. مورد دیگر در مورد مصرف داروهای موقتی این است که بعضی افراد ممکن است تعلل کنند و به موقع به روماتولوژیست مراجعه نکند. این تاخیر ممکن است موجب آسیب های برگشت ناپذیر به مفاصل شود.

 
 
بیماری هایی که توسط روماتیسم های تشخیص داده شده یا مدیریت می شوند عبارتند از :
 
آرتروپاتی های تخریب پذیر (Degenerative arthropathies )
آرتروز (Osteoarthritis)
آرتروپاتیهای التهابی (Inflammatory arthropathies )
آرتریت روماتوئید(Rheumatoid arthritis)
Spondyloarthropathies
اسپوندیلیت انکیلوزان (Spondyloarthropathies)
آرتریت واکنشی (Reactive arthritis)
آرتروپاتی پسوریاتیک(Psoriatic arthropathy)
آرتروپاتی انتروپاتیک (Enteropathic arthropathy )
آرتریت روماتوئید جوانان (JIA)(Juvenile Idiopathic Arthritis)
آرتروپاتی های کریستال: نقرس، pseudogout
آرتریت باکتریایی (Septic arthritis)
 
بیماری های سیستمیک و بیماریهای بافت همبند:
 
لوپوس
سندرم اهلر-دانلوس Ehlers-Danlos
سندرم شوگرن (Sjögren's syndrome)
اسکلرودرمی (اسکلروز سیستمیک) (Scleroderma)
پلی میوزیت (Polymyositis)
درماتومیوزیت (Dermatomyositis)
Polymyalgia rheumatica
سارکوئیدوز (Sarcoidosis)
واسکولیت
Polyarteritis nodosa
هنوخ شوین لاین (Henoch-Schönlein purpura)
بیماری سرم (Serum sickness)
آرتریت سلول غول پیکر، آرتریت تمپورال
آرتریت تاکیاسو (Takayasu's arteritis)
سندرم بهجت (Behçet's syndrome )
بیماری کاوازاکی (سندرم گره لنفاوی مخاطی) (Kawasaki's diseas)
بیماری برگر (Buerger's disease )
بیماری بافت همبند ترکیبی
پلی کندریت عود کننده (Relapsing polychondritis)
Adult-onset Still's disease
فیبرومیالژیا
سندرم درد مزمن (Myofascial pain syndrome )
 
 
روماتیسم بافت نرم :
 
بیماری های نقطه ای و ضایعاتی که در معرض مفاصل و ساختارهای اطراف مفاصل هستند، از جمله تاندون ها، کپسول های رباط، بورس ها، شکستگی یا ترک خوردگی استرسی، عضلات، ضعف عصب و ضایعات عروقی  مثلا:
 
کمر درد
آرنج تنیس بازان (‌Tennis elbow)
آرنج گلف بازان(Golfer's elbow)
بورسیت اولکرانون (Olecranon bursitis)
 
 
تشخیص 
 
معاینات فیزیکی و ازمایش ها بهترین روش های تشخیصی هستند و باتوجه به نوع بیماری هرکدام از فاکتورها تعیین کننده نوع بیماری و پیشرفت آن است.
 
درمان :
 
بیشتر بیماری های روماتیسمی با داروهای ضد درد، داروهای ضدالتهاب غیر استروییدی، استروئیدها (در موارد جدی)، DMARD ها (داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری)، آنتی بادی های مونوکلونال مانند infliximab و adalimumab  و متوترکسات برای مشکلات روماتوییدی متوسط ??تا شدید.  عامل بیولوژیک Rituximab (Anti-B-Cell Therapy) در حال حاضر برای استفاده در آرتریت روماتوئید مقاوم به درمان مجاز است.
فیزیوتراپی در درمان بسیاری از اختلالات روماتولوژیک حیاتی است. درمان شغلی می تواند به بیماران در یافتن راه های جایگزین برای حرکات معمولی کمک کند که در غیر این صورت توسط بیماری محدود می شود. بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید اغلب نیاز به یک رویکرد بلند مدت، هماهنگ و چند رشته ای در جهت مدیریت بیماران فردی دارند. درمان اغلب با توجه به نیازهای فردی هر بیمار طراحی شده است و همچنین بستگی به پاسخ و تحمل دارو دارد.
 
جراحی 
 
یک زیرمجموعه از ارتوپدی است که با درمان جراحی بیماران مبتلا به بیماری های روماتیسمی اشغال شده است. هدف، محدود کردن فعالیت های بیماری، تسکین درد و بهبود عملکرد بیمار است. 
امروزه تمرکز برای درمان بیماران مبتلا به بیماری روماتیسمی تغییر یافت و درمان دارویی غالب شد و مداخلات جراحی کمتر شد.
 

 

 
نویسنده: 
تعداد مشاهده:  7516